بررسی ابعاد ایران هراسی در کشورهای حوزه خلیج فارس

ایران هراسی عبارت است از ترس و هراس غیر واقعی از ایران که متاثر از برداشت ها یا فهمی وارونه می باشد. موضوعی است که درآن از ایران به عنوان منبع هراس، ترس و تهدیدی بزرگ یاد می شود و نمودی از غیریت تهدید ساز، تلقی می گردد؛ و فرایندی است که با برجسته سازی، حاشیه رانی و مفصل بندی مفاهیم و نشانه ها، درصدد ارائه و ایجاد تصویری منفی از ایران در سطح منطقه و جهان می باشد. با هم ارز شدن عناصر و مولفه هایی که هویت ایران بر آن استوار است، منظومه ای معنایی در ذهن کشورهای حوزه خلیج فارس نسبت به ایران برساخته گردیده است. عناصر و مولفه هایی مانند، تشیع، ایرانیت، در بعد فرهنگی و صدور انقلاب اسلامی در بعد سیاسی و همچنین برنامه هسته ای ایران در بعد امنیتی از ابعادی هستند که در ذهن کشورهای حوزه خلیج فارس معنایی متفاوت یافته اند و در پی این انسداد معنایی، ایران به عنوان یک« غیرِ تهدیدساز» مطرح شده است. چگونگی برساخته شدن گفتمان ایران هراسی در حوزه خلیج فارس، سوالی است که با استفاده از نظریه گفتمان لاکلاو و موفه و همچنین نظریه فرکلاف در دراستای تحلیل متون و رخدادهای ارتباطی بین ایران و این کشورها، در قالب پنج فصل به آن پرداخته شده است. کلید واژه: ایران هراسی، گفتمان، کشورهای حوزه خلیج فارس. تشیع، ایرانیت، صدور انقلاب، برنامه هسته ای. ?